با سلام برخی دیگر از وطایف دانشجویان در برابر اساتید به این شرح است:
  

17- رعایت لطف بیان هنگام گفتگو با استاد

دانشجو باید در خطاب به استاد دارای حُسن تعبیر و لطافت بیان باشد و به او نگوید: نه، قبول ندارم، چه کسی چنین گفته؟ و با چنین لحن های زننده ای خاطر استاد را بیازارد. بلکه از تعبیراتی خوش آیند استفاده کند مانند: اگر به ما چنین بگویند؟ یا اگر این سخن را قبول نکنیم؟ اگر به ما بگویند به چه دلیل چنین می گویی، در پاسخ آنها جه بگوییم؟

18- جبران کمبود های سخن استاد با اشارات لطیف

اگر استاد ، بحثی را پیش کشید که اشکال و ایرادی در آن به چشم می خورد، ولی استاد این اشکال را مورد بحث قرار نداد، دانشجو حق ندارد این مسائل فراموش شده را به رخ استاد بکشد بلکه از تعابیر خوش آیندی مانند: به پاسخ این اشکال اشاره ننمودید استفاده کند.

19- رعایت ادب و نزاکت در خطاب به استاد

دانشجو باید مواظب طرز سخن گفتن خود با استاد باشد. از به کار بردن تعبیراتی که معمولاً توده مردم در گفتگو های روزمرّه خود با یکدیگر استفاده می کنند، و در خور خطاب به استاد نیست، خودداری کند. همچنین در هنگام نقل قضیه ای درباره دیگران در نزد استاد، نباید به گونه ای سخن بگوید که درخور خطاب به استاد نباشد.

20- نادیده گرفتن لغزش زبان استاد

اگر استاد، دچار لغزش زبان شد و واژه و تعبیری مضحک از زبان او خارج شد، عکس العمل دانشجو نباید خنده باشد و یا به دیگران چشمک بزند و یا آن واژه را دستاویز تمسخر استاد قرار دهد. دانشجو باید اساساً نباید کوچترین اشاره ای به آن بکند و آن را برای هیچ کس بازگو نکند.

21- پیشدستی نکردن دانشجو به پاسخ پرسش ها در محضر استاد

دانشجو نباید در پاسخ به سوالات خود و دیگران بر استاد پیش دستی کند. به ویژه اگر سوال از سوی دیگر دانشجویان مطرح شده باشد، و استاد در پاسخ به آن درنگ نماید، باید دانشجو از پیش دستی در جواب در محضر استاد، خودداری کند تا حرمت استاد حفظ شود. مگر اینکه خود استاد ابتدا بخواهد او جواب سوال را در کلاس درس بگوید.

22- لزوم دقیق گوش دادن به سخنان استاد

زمانی که استاد با دانشجویان حاضر در کلاس سرگرم بحث است، دانشجو نباید با دیگر دانشجویان صحبت کند و بایستی به سخنان استاد سرا پا گوش دهد.

23- ارج نهادن به توضیحات استاد

اگر استاد مطلبی را بیان کرد که دانشجو از قبل به آن آشنایی داشت، نباید خود را بی نیاز از این مطالب نشان دهد و بایستی با تمام دقت به سخنان استاد گوش دهد.

24- عدم تکرار سوال های تلف کننده فرصت

شایسته نیست دانشجو راجع به مطالبی که آن ها را می داند، از استاد سوال کند و یا توجه لازم به سخنان استاد نداشته و از استاد درخواست کند که دوباره گفتار درسی را تکرار کند، که این کار هم حق دیگر دانشجویان را که با تمرکز حواس به سخنان استاد گوش داده اند تضییع می کند و هم محضر استاد را سبک شمرده است.

البته اگر به واسطه دور بودن از استاد در کلاس و یا بدلیل استعداد کم در فهم یکباره مطلب، نتوانسته کاملا متوجه درس شود باید عذر خویش را به عرض استاد رسانده و از او عذر خواهی کند و طیّ سوال لطیفی تقاضای خود را بر استاد عرضه کند.

25- سوال به موقع

دانشجو باید به موقع و در جای خودش سوال را مطرح کند.

26- دل نشین بودن سوال

دانشجو در بیان سوال خود بایستی با دقت و طرز خوش آیندی از استاد، در خواست پاسخ نماید.

27- نباید از سوال و پرسش به خاطر شرم و حیائ دریغ کرد

دانشجو درباره مسائل پیچیده باید با کمال جرات و شهامت از استاد خود در مورد آن مسائل توضیح کامل بخواهد.

28- شهامت در اعتراف به عدم درک درس

اگر استاد درباره مطلبی که برای دانشجویان کاملا واضح نیست، سوال کند: آیا مطلب را فهمیدید؟ دانشجو نباید از بیان و اعتراف به عدم درک مطلب خجالت بکشد و باید خواهان توضیح مطلب و اثبات آن گردد.

29- ایجاد آمادگی برای سرعت انتقال در فهمِ سخن استاد

دانشجو باید ذهن خود را در محضر استاد دارای چنان آمادگی کند که وقتی استاد از او درباره مطلبی پرسشی می کند (مثلا درباره مطالب گفته شده در جلسه گذشته) سریعا جواب دهد و استاد را مجبور به دوباره گویی نشود.

30- باید راه رفتن در معیّت استاد، نشانگر احترام و محبت به او باشد

معمولا دانشجو باید در سمت راست استاد و کمی عقب تر از او حرکت کند. اگر در بین راه استاد را دید بایستی با روی باز به نزدیکی استاد بیاید و به او سلام کند. از بلند صدا زدن و یا از پشت سر سلام کردن به استاد خودداری نمایدو با صدای معمول و متعارف به وی سلام کند.

در پناه حق